Hongkong ze Wzgórza Wiktorii, Świątynia Man Mo, okolice SoHo i targowa dzielnica Mong Kok

Kilka słów o Wzgórzu Wiktorii i jak się na nie dostać

Aby dotrzeć na wzgórze, z którego rozpościera się zapierający dech w piersiach widok możemy skorzystać z kolejki The Peak Tram albo autobusu miejskiego. Przejazd kolejką jest typowo turystyczną atrakcją więc należy liczyć się z dużą ilością turystów i czekaniem na zakup biletu. Piękne widoki w trakcie jazdy mogą nam zasłonić ci sami turyści. Pomimo wszystko moim zdaniem warto korzystać z kolejki między innymi z uwagi na fakt, że wspina się ona po Wzgórzu pod niewiarygodnym kątem, a przez lata eksploatacji nie było tutaj żadnego wypadku. Jest to pierwszy napędzany elektrycznie środek transportu lądowego w Hongkongu oddany do użytku w 1888r. i przeznaczony dla kolonialnej elity, która dostawała się tak do swoich willi. Za czasów brytyjskiego kolonializmu w Hongkongu panowały podziały klasowe. Wtedy na chłodnych zboczach Wzgórza swoje rezydencje mogli mieć tylko najzamożniejsi członkowie socjety (urzędnicy i arcybogaci kupcy z Europy). Na trasie kolejki utworzono w tamtych czasach 5 stacji, na których możni pasażerowie wysiadali i dalej byli transportowani do swoich rezydencji w lektykach. Podobno pewien ekscentryk pokonywał trasę wielbłądem(!). Poniżej mogli osiedlać się zamożni Europejczycy i majętni Chińczycy – tereny zwane jako Mid-Levels („średnie poziomy”). Portugalczycy, Żydzi, Ormianie i Parsowie budowali domy u podnóża góry. Natomiast zdecydowana większość chińskich mieszkańców żyła w nędzy w dzielnicach Wan Chai i Western. Aż do 1945 roku Chińczycy nie mieli prawa osiedlać się na Wzgórzu Wiktorii [za przewodnikiem Hongkong, National Geographic]. Staram się w moich wpisach skupiać tylko na praktycznych informacjach, ale tutaj nie mogłam pominąć tego wyjaśnienia. Przed wyjazdem zawsze staram się zaznajomić z historią danego miejsca i każdego zachęcam do posiadania przewodnika książkowego. Nawet jeśli nie mamy czasu ani cierpliwości na czytanie go przed wyjazdem to może chociaż w samolocie albo podczas zwiedzania uda nam się do niego zajrzeć.

Wracając do kolejki, dolna stacja jest czynna codziennie od 7:00 do północy, a górna od 10:00 do 23:00 w tygodniu oraz od 8:00 do 23:00 w soboty, niedziele i święta. Za przejazd w jedną stronę zapłacimy 37 HKD (18 PLN), za bilet powrotny 52 HKD (25,50 PLN), a jeśli kupimy tzw. Peak Tram Sky Pass zapłacimy 84 HKD (41 PLN) w jedną stroną albo 99HKD (48,50 PLN) za bilet w obie strony. W ramach Peak Tram Sky Pass mamy przejazd kolejką i wejście na taras widokowy Sky Terrace 428, na który możemy kupić również osobny bilet za 52 HKD (25,50 PLN). Wszystkie informacje o biletach podaję z oficjalnej strony, ale gdyby coś się zmieniło to zawsze można sprawdzić – TUTAJ.

My ostatecznie wybraliśmy Peak Tram Sky Pass z jazdą kolejką w jedną stronę. Widok z tarasu fenomenalny, ale moim zdaniem równie dobry, a może nawet lepszy, rozpościera się ze ścieżki prowadzącej dookoła Wzgórza, wzdłuż Lugard Rd i Harlech Rd, a do tego przejście tutaj mamy za darmo i bez tłumu turystów. Doszliśmy tylko do punktu Lugard Road Lookout, ale można urządzić sobie dłuższy spacer i przejść Wzgórze dookoła. Potrzebujemy na to około 1 h, a dystans wynosi 3,5 km. Możemy się tutaj również wybrać na dłuższą wycieczkę po Wzgórzu jednym z wytyczonych szlaków, np. do zbiornika Pok Fu Lam Reservoir. Pamiętajcie też, że warto wybrać się tutaj na zachód słońca lub po zmroku żeby zobaczyć światła miasta z tej niesamowitej perspektywy.

Osobiście gdybym miała wybierać jeszcze raz to zdecydowałabym się tylko na przejazd kolejką w jedną stronę żeby zobaczyć jak wygląda trasa tym środkiem transportu z czasów kolonialnych, ale widoki zdecydowanie lepiej podziwiać z klimatycznej trasy prowadzącej dookoła Wzgórza. Nie przeszliśmy jej z całości, ale na pewno warto. 

Po zwiedzaniu Wzgórza udajemy się w drogę powrotną i wracamy albo kolejką albo wybieramy jeden z autobusów jadących spod galerii handlowej The Peak Galleria. My wracaliśmy autobusem linii 15. Oprócz tego, że jest to opcja tańsza niż The Peak Tram to trasa autobusu jest naprawę malownicza więc polecam. Widzieliśmy zbocza przeciwnej strony Wzgórza, cmentarze, tyły trybun stadionu, na którym odbywają się wyścigi konne w Happy Valley oraz wieżowce i… jeszcze wieżowce.